ಚಂಚಲತೆ

ಅರಿವಾಯಿತು ಈ ಸತ್ಯ ನನಗಂದು,
ಅದೆಷ್ಟು ಚಂಚಲವು ಮನಸ್ಸೆಂದು.
ಸೆಳೆಯಿತು ಈ ಕ್ಷಣ, ಆ ಮಾಯಾ ಜಿಂಕೆಯ ಆಕರ್ಷಣ,
ಕಂಡು ಮರಣವ ಒಂದು, ತುಡಿಯಿತು ಮನವು ಮರು ಕ್ಷಣ.

ಕಿರು ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಹಾಕುತ್ತಾ, ಸಾಗಿ ಬಂದೆ ಬಾಳ ಪಥದಿ,
ದಾಟುತ್ತಾ, ನೂರೆಂಟು ಕವಲುದಾರಿಗಳ - ಪ್ರತಿ ಹಂತದಿ.
"ಈ ದಾರಿಯೊ, ಆ ದಾರಿಯೊ", ದುಗುಡ, ಸಂಶಯ ಸದಾ,
ಕಳೆದು ನಿಂತ ಮಾರ್ಗವೇ ಉತ್ತಮ, ಎಂಬ ಮನಸ್ಸಿನ ವಿವಾದ.

ಬಲಿಯಾಗದೆ ಭಾವೋದ್ರೇಕದ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ, ಕಾಪಾಡಿಕೊ ನೀನು ನಿನ್ನ,
"ಎಚ್ಚತ್ತು!", ಓ ಮೂಢ ಮನಸ್ಸೆ, ಭಾವನೆಗಳು ಧೃಡವಾಗಿ ಬೇರೂರುವ ಮುನ್ನ.
"ಕತ್ತಲು, ಕತ್ತಲು", ಏತಕೀ ಆರ್ತನಾದ ?
ಅಗೋ ಕಂಡಿತು ಬೆಳಕು - ನಿನ್ನ, ಪರಮಾತ್ಮನ ಸಂವಾದ.

ಅರಿವಾಯಿತು ಈ ಸತ್ಯ ನನಗಂದು,
ಅದೆಷ್ಟು ಚಂಚಲವು ಮನಸ್ಸೆಂದು.
ಆಗಬಾರದೇಕೆ, ಈ ಬದುಕಿನ ಗುರಿ - ಆ ಮನಸ್ಥಿರತೆ ?
ತಿಳಿಗೊಂಡ ಚಂಚಲತೆ, ಅಹುದು - ಅದೆ ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆ !

[My first attempt at kannada poetry. And, I realized how difficult it is. Please, to pardon any grammatical/'spelling' mistakes :).]